Opština Šavnik se nalazi u sjevernoj regiji Crne Gore. Prostire se u planinskom masivu Crne Gore od 651 m.n.v. - kanjon Komarnice, do 2.523 m.n.v. – Bobotov kuk, najviši vrh Durmitora i drugi po visini u Crnoj Gori.
Opština ima površinu od oko 555 km². Prema popisu iz 2011. godine, opština ima 2077 stanovnika. Prosječna gustina naseljenosti je 3,74st/km². Teritorija opštine smještena je na padinama, u dolinama i na površima planinskih masiva: Durmitora na sjeveru i sjevero-zapadu, Sinjajevine na sjeveru i sjevero-istoku, Moračkih planina na na istoku i jugoistoku, visoravni Krnovo na jugu i planine Vojnik na jugu i jugo-zapadu.
Opštinski centar - varošica Šavnik, nalazi se na nadmorskoj visini od 840 m.n.m., na ušću rijeka: Bijele, Bukovice i Šavnika koje čine rijeku Pridvoricu. Susjedne opštine su: na sjeveru Žabljak, na sjevero-istoku Mojkovac, na istoku Kolašin, na jugu Nikšić i na zapadu i sjevero-zapadu opština Plužine.
Teritorija Opštine Šavnik administrativno je podijeljena na osam mjesnih zajednica: Bijela, Boan, Bukovica, Duži, Ivica, Mljetičak, Pošćenje i Šavnik, kao i na 27 naselja: Bare, Boan, Godijelja, Gornja Bijela, Gornja Bukovica, Grabovica, Dobra Sela, Donja Bijela, Donja Bukovica, Dubrovsko, Duži, Komarnica, Krnja Jela, Malinsko, Miloševići, Mljetičak, Mokro, Petnjica, Pošćenje, Previš, Pridvorica, Provalija, Slatina, Strug, Timar, Tušinja i Šavnik.
Kako je nastala varošica Šavnik?
Do građenja prvih kuća na mjestu današnje varoši, na rijeci Šavnik su postojala dva seoska mlina, previški i petnjički.
Početkom 1861. godine u Drobnjak je iz Bjelopavlića došao pop Luka Đurović, koji je na nagovor svog ujaka, zajedno sa Radom Šujovim Karadžićem okrijepio petnjički mlin i u njemu otvorio mehanu i dućan. Te iste godine pop Luka načini i kuću na samom ušću Šavnika u Bukovicu. Kuća je bila prizemljuša, prekrivena slamom i krovinom.
Poslije toga kuću je sagradio Đoko Radulović, tufegdžija iz Lješanske nahije, a nakon njega i Risto Ivanović, kovač iz Pljevalja.
Tako da prve tri kuće koje su podignute u Šavniku su bile: mehana sa dućanom, tufegdžinica (radnja za popravku oružja) i kovačnica.
Tako je i nastala varoš, koja dobi ime po šavicama - vrbovom pruću koje se koristilo kao krovni pokrivač u tom vremenu.
Ubrzo varoš postaje privredni, trgovački i politički centar drobnjačkog plemena. Poslije ujedinjenja 1918. godine Šavnik je postao administrativno središte cijelog durmitorskog kraja.
Interesantan je podatak da za izgled Šavnika kakav je i danas, umnogome su doprinijele šavničke nevjeste rodom iz Risna, kojih je u Šavniku bio veliki broj. One su uticale na svoje muževe kako da grade kuće, dovodivši svoju braću i rođake da zidaju, jer u Drobnjaku nije bilo majstora.
I tako je Šavnik u znatnoj mjeri dobio izgled nekog primorskog mjesta.
